Onlangs verschenen in de Wijkkrant
Op donderdag iets voor 14 uur meld ik mij bij Ellen, de docent die de les Boksen voor mensen met Parkinson gaat geven. “Doe je mee?” vraagt ze? Uh, nee, daar had ik geen rekening mee gehouden en ik heb dus geen sportschoenen bij me. Tijdens de les krijg ik er steeds meer spijt van.

Met een zacht achtergrondmuziekje beginnen de 3 deelnemers, er zijn een drietal afzeggingen, met de warming-up. Twee op de loopband, de derde op de roeimachine, vanwege een blessure. Na de warming up worden de handschoenen aangedaan, een binnen paar vanwege de hygiëne en de echte bokshandschoenen. Ik weet dat boksen een intensieve sport is en ben benieuwd. Het blijkt dat je ook gewoon zittend kunt leren boksen.

Er wordt begonnen met de basisstoten, 1 en 2, 3 en 4, 5 en 6. Hardop meetellen. Tellen is belangrijk krijg ik in de gaten. “Let op je dekking”, ook nog.

Er volgt een serie van combinaties en dat lijkt ook belangrijk. Zowel fysiek bezig zijn en ondertussen moeten nadenken, of hardop tellen, reageren. Van 10 terug naar 1 tellen terwijl je een reeks stoten loslaat op de boksbal. Links, rechts, rechts, links, rechts, rechts, links. Er wordt echt getraind in het boksen maar er worden ook rek- en strekoefeningen gedaan en er wordt afgesloten met een yoga ontspanningsoefening. Gedurende de hele les valt me op dat iedereen, de deelnemers en de docent/begeleider, een brede glimlach dragen.